Chanel: de legende

Waar: Gemeentemuseum Den Haag
Prijs: € 14,50
Periode: 12-10-2013 tot en met 02-02-2014
Waardering: **** van de *****

Mevrouw Chanel
Foto: Mirjam de Witte

Goh, wat is ze zwaar. Zwaarder dan ik dacht, maar wat is ze mooi afgewerkt en wat voelt ze zacht. Wat moet het heerlijk zijn om haar in de kast te hebben hangen. Te weten dat ze er altijd is. Als je het moeilijk hebt of als het goed met je gaat. Ze is er voor je. Het zwarte jasje van Chanel. Het hoogtepunt van de tentoonstelling Chanel: de legende is toch wel het aantrekken van het Chanel-jasje. Ze voelde gelijk goed, als een tweede huid. Dieptepunt van de tentoonstelling? Ik moest haar ook weer uittrekken.

Gosh, she's heavy. Heavier than I thought, but she's beautiful and so soft. It must be lovely to have here in your closet. To know she's always there. When you're having a bad day or when everything is fine. She's there for you. The little black Chanel jacket. It's the highlight of the exposition Chanel: the legend wearing the Chanel jacket. She felt immediately right, a second skin. The most dreadful thing of the exposition? I couldn't take her home. 

Zo gelukkig…
Foto: Willemijn van Grinsven

Maar laat ik niet alleen vertellen over het jasje. Er was natuurlijk meer. Veel meer. Er waren jurken, sieraden en nog meer jasjes. De tentoonstelling voert langs alle jaren van Coco Chanel. Het vertelt haar verhaal en legt uit hoe zij het leven van menig vrouw heeft veranderd. Van bijvoorbeeld Marlene Dietrich. Haar kleding hangt in Den Haag. Twee iconen samengevat in één mantelpak. 

But there was more. A lot more. There were dresses, jewelry and more jackets. The exhibition takes you on a journey through the years of Coco Chanel. It tells her story and explains that the designer changed the lives of many women. For example the life of Marlene Dietrich. Some of her Chanel outfits are in The Hague. Two icons summarized in one suit.  

Het startpunt is de jaren twintig. Een aantal simpele, maar daardoor juist prachtige creaties staat achter glas.Terwijl ik een zwarte jurk uit de begintijd van Coco bekijk, verzucht een vrouw naast mij: "You can wear that today." En daar heeft ze gelijk in. De ontwerpen van Chanel zijn tijdloos. Dat is een van de krachten van Chanel. Een andere kracht is dat de Française alle rangen en standen aanspreekt. In het Haagse museum lopen dames die eruit zien alsof ze een flink aantal Chanelletjes in de kast hebben hangen. Er lopen hordes Libelle-vrouwen rond en niet te vergeten de artistieke homo. Allemaal geïnteresseerd in Coco en dat jaren na haar dood. Het is knap. 

The starting point is the twenties. Some simple and in that way beautiful creations are behind glass. While I'm looking at a black dress a woman next to me sighs: "You can wear that today." And she is right. The designs of Chanel are timeless. That is one of the strengths of Chanel. Another strength is the fact that the French designer addresses people of all walks of life. In the museum are women that look like they can afford a Chanel or two. There are hordes of Libelle-women and let's not forget the artistic gay-man. All of them interested in Coco, years after her death. Well done. 

Gérard Pipart voor Nina Ricci 1971
Foto: Mirjam de Witte

Na een ruimte met sieraden volgt een grote zaal met alleen maar zwarte jurkjes. Niet ontworpen door Chanel, maar door designers die inspiratie kregen door het zwartje jurkje van Coco. Dat laat goed zien wat Chanel heeft betekend en nog steeds doet, maar deze ode aan the little black dress zorgt er ook voor dat het gevoel me bekruipt dat ik hier maar weinig echte Chanel te zien krijg. 

After a room filled with jewelry comes a big area with only black dresses. Not designed by Chanel, but by designers that were inspired by Coco's black dress. It shows what Chanel meant and still does, but this ode to the little black dress also makes me feel that there are not a lot of real Chanel creations on display at this exposition. 

The Little Black Dress
Foto: Mirjam de Witte

En dat gevoel blijkt te kloppen. Er hangen nog wat minder geslaagde Chanel-creaties door Karl Lagerfeld. Onder meer een geel pailletten-jasje en dat terwijl Lagerfeld zoveel moois heeft gemaakt in de dertig jaar dat hij de scepter zwaait in het Franse modehuis. Hij weet perfect de kracht en het gevoel van Chanel te verwoorden of moet ik zeggen verkleden? Dan zijn er nog wat mantelpakjes gemaakt door onder anderen Max Heymans, topscorer op het gebied van het kopiëren van Chanel. En dat hij het niet zelf had bedacht stak hij niet onder stoelen of banken. Hij noemde deze ontwerpen doodleuk à la Chanel. 

That feeling appears to be right. There are some less successful Chanel creations by Karl Lagerfeld. For example a yellow jacket. Not one of the best designs of Lagerfeld. A pity because Karl made beautiful things in the thirty years he is head of the French fashion house. He knows as no other what the strength and feeling of Coco was. Further there are suits made by among others Max Heymans. He loved to copy Chanel. He even called his work: à la Chanel.  

Chanel door Lagerfeld 1991
Foto: Mirjam de Witte

Rest nog de vraag moet je hier heen? Het antwoord is kort en simpel: ja. Al is het alleen maar om eens in je leven een Chanel-jasje te dragen. 

Than there's only one question that remains: is it necessary to go to Chanel: the legend? The answer is simple: yes. Even if it's only to wear a Chanel jacket just for once in your life. 

ARRRGH! Monsters in de mode

Waar: Centraal Museum Utrecht.
Prijs: € 11,-
Periode: 19 oktober 2013 tot en met 19 januari 2014. 
Waardering: ** van de *****

Toen in 2008 in het Centraal Museum in Utrecht een overzichtstentoonstelling werd gehouden over het werk van modeontwerpers Viktor & Rolf was de belangstelling enorm. De modemeisjes en fashionjongetjes kwamen van heinde en verre om deze expositie te zien. Zo’n 55.000 bezoekers en ik vergaapten ons in The House of Viktor and Rolf onder meer aan het poppenhuis van zes meter hoog met daarin porseleinen poppen met creaties van het modeduo.  

When in 2008 the Centraal Museum in Utrecht held a retrospective about the work of fashion designers Viktor & Rolf the interest was huge. Fashion girls and boys came from far and wide. About 55.000 visitors and I were astonished about the six meter high dollhouse with porcelain dolls wearing designs of the fashion duo. 

Poppenhuis Viktor & Rolf
Foto: Mirjam de Witte

Dat was toen, ARRRGH! Monsters in de mode is nu. En dat is heel andere koek. Niks geen dringen geblazen om alles te kunnen zien. Geen hippe meisjes en jongens. Nee, ouders met kinderen en toevallige passanten. Monsters in de mode trekt niet het standaard modepubliek. Hoe kan dat? Het ligt in ieder geval niet aan de namen van de ontwerpers die hebben meegewerkt. Bas Kosters, Issey Miyake en Maison Martin Margiela om er maar een paar te noemen. Van die laatste is een masker te zien die zanger Kanye West gebruikt tijdens zijn concerten. Dat is toch megahip? 

That was then, ARRRGH! Monsters in fashion is now. And that's something completely different. No pushing and shoving to see everything. No fashionable girls and boys. No, parents with kids and accidental passers. Monsters in fashion doesn't attract the standard fashion audience. How is that possible? It's not the designers that cooperated. Bas Kosters, Issey Miyake and Maison Martin Margiela, to name a few. From Margiela there is a mask at display that is used by singer Kanye West. That's pretty cool isn't it?  

Maison Martin Margiela 2012
Foto: Mirjam de Witte

Dat het niet stormloopt bij deze tentoonstelling kan ook niet liggen aan het idee achter Monsters in de mode. De expositie wil laten zien dat mode niet alleen met kleding te maken heeft. Steeds vaker worden stukken ontworpen die het lichaam compleet veranderen of anders benaderen. Dat is ook het allerleukste aan Monsters in de mode; het laat je kijken naar kleding op een andere manier. Dat mode en creativiteit geen grenzen hebben. Dat zou toch menig kunstacademie-student moeten aanspreken. 

That there isn't a big crowd for this exposition is not due to the idea of Monsters in fashion. The exposition shows that fashion isn't only about clothes. More often designs are made that completely change the body or give it a different approach. And that's the most fun about Monsters in fashion: it makes you look at clothes in another way. That fashion and creativity don't have borders. That should appeal to most art academy student. 

Issey Miyake en Dai Fujiware 2001
Foto: Mirjam de Witte

Het feit dat de bezoekersaantallen tegenvallen kan ook niet liggen aan de ontwerpen die er te zien zijn. Twee sprongen er voor mij uit. De, zoals ik 'm noem, baardman van de Engelse Helen Price. Wat een werk heeft daar in gezeten.

The fact that the number of visitors is disappointing cannot be the result of the designs that are shown. Two stood out. The, how I like to call it, beardman of the English Helen Price. What a work that has been.  

Helen Price 2011
Foto: Mirjam de Witte

En bij Pins and Needles van Bart Hess heb ik langere tijd stil gestaan. Dit ontwerp is dit jaar in opdracht van het Centraal Museum gemaakt. Iemand die dat pak aan heeft vraag je niet om gezellig op je nieuwe bank te komen zitten. Aan het pak zijn magneten genaaid waaraan de pins and needles vastzitten. Het is het enige monster in de tentoonstelling waar ik een beetje bang van werd. 

And at Pins and Needles of Bart Hess I stood still for a longer time. This design has been made commissioned by the Centraal Museum. You wouldn't ask someone who is wearing that outfit to come and sit on your new couch. On the suit magnets have been sewn on and the pins and needles are stuck on them. It was the only moster that frightened me. 

Bart Hess 2013
Foto: Mirjam de Witte

Waar ligt de stilte in de expositieruimte dan wel aan? Aan het feit dat deze ontwerpen niet draagbaar zijn. Aan het feit dat monsters simpelweg niet sexy zijn. Aan het feit dat zo'n tentoonstelling al snel een freakshow wordt, die niks met mode te maken lijkt te hebben. 
ARRRGH! Monsters in de mode is leuk als je toevallig in Utrecht bent, maar ik zou er niet voor omfietsen. En ben je er dan toch ga dan ook even naar de nieuwste aanwinsten van Fong Leng. Een kleine ruimte met zes niet heel bijzondere stukken, maar ach, je bent er toch...

Then what is the cause of the silence in the exhibition space? The designs aren't wearable. Monsters aren't sexy. An exposition like this can be a freakshow quite fast, that appears to have nothing to do with fashion. 
Monsters in fashion is nice if you happen to be in Utrecht, but I wouldn't make a detour for it. But if you decided to go, do take a look at the new acquisitions of Fong Leng. A little space with six not very special designs, but oh well, you're there anyway... 

Fong Leng 1976 en 1978
Foto: Mirjam de Witte