Alaïa

Waar: Palais Galliera in Parijs
Prijs: 8,-
Periode: 28 september 2013 tot en met 26 januari 2014
Waardering: ***** van de *****

Er mochten geen foto's worden gemaakt.
It was not allowed to take pictures.
Foto: Mirjam de Witte

Ga nu! Pak de trein, de auto of het vliegtuig naar Parijs, zo snel mogelijk. Ren naar het Palais Galliera. Koop een kaartje en vergaap je zonder enige vorm van gêne aan de prachtige jurken van Azzedine Alaïa. Gauw, hup, nog sneller, want het kan nog maar tot 26 januari en het is echt de moeite waard. 

Go now! Take the train, the car or a plane to Paris, as soon as possible. Run as fast as you can to the Palais Galliera. Buy a ticket and gaze at the beautiful dresses of Azzedine Alaïa. Quickly, go, a little bit quicker, because the exposition closes on the 26th of january and it's really worthwhile.

Vanaf het moment dat ik binnenkom door de dikke zwarte gordijnen en de expositieruimte tot me neem kan ik alleen nog maar oooooh en aaaaah zeggen. Wat mooi! Wat is Azzedine Alaïa goed en wat heeft hij een hoop liefde voor het vrouwelijk lichaam. De ene jurk is nog scherper gesneden dan de ander. Naadloos op het lichaam als een tweede huid. Langzaam schuifel ik samen met een hoop kleine Parijse dametjes langs de creaties. Langs een jurk van geperforeerd leer, langs jurken met capuchons, langs korte jurken van wol met een taille waar je u tegen zegt. Het werk van Alaïa wordt getoond op doorzichtige poppen in een donkere ruimte, maar elke jurk is prachtig uitgelicht en van top tot teen goed te bewonderen. En dat ze te zien zijn op poppen doet niks af aan hoe sexy de jurken zijn. Vooral de rits-jurk heeft niet eens een lichaam nodig om sensueel te zijn. 

From the moment I walk into the exhibition room through dark heavy curtains the only thing I can say is oooooh and aaaaah. Extraordinary. What an exceptional designer is Azzedine Alaïa and it shows that he has a lot of love for the female body. One dress cut even sharper than the other. The dresses are like a second skin. Slowly, I pass the creations with a lot of little Parisian ladies on each side. We pass a dress of perforated leather, hooded dresses, we pass short dresses made of wool with a waistline as sharp as a knife. The work of Alaïa is shown on transparent dolls in a dark room, but every dress is wonderfully highlighted and you can see them well from top till toe. And the fact that they are shown on dolls doesn't diminish the sexiness of the dresses. The zip-dress doesn't even need a body to be sensual. 

Verschillende werken met onder meer de rits-jurk.
Several dresses including the zip-dress.
Foto: Mirjam de Witte

Elke boerenpummel kan zien dat dit vakwerk is, gemaakt met liefde voor de vrouw en haar vormen. En die boerenpummel liep ook daadwerkelijk door het Palais Galliera; een mollige Fransoos met bosgroene kleding en dito pet. Zijn vrouw hield maar niet op met zeggen: c'est magnifique, non? C'est magnifique. C'est magnifique, non? Tot hij uiteindelijk zei: oui c'est très spécial. 

Every yokel can see that this is craftsmanship, made with love for women and the female form. And the yokel was really walking trough the Palais Galliera; a chubby Frenchman wearing forest green clothing and ditto cap. His wife wouldn't stop saying: c'est magnifique, non? C'est magnifique. C'est magnifique, non? Until he finally said: oui c'est très spécial. 

Even kort: wie is Azzedine Alaïa? Hij werd in 1939 geboren in Tunesië  Vertrok al jong naar Parijs. Werkte voor verschillende grote merken. Begint in de jaren 80 voor zichzelf en wordt omarmd door Tina Turner en Naomi Campbell. Hij is een klein mannetje met een zwak voor grote vrouwen. Zo ontwierp hij kleding voor de gigantische Grace Jones. Ook haar jurken zijn te zien in het Palais, als je daar naast staat voel je je behoorlijk klein. 

Briefly: who is Azzedine Alaïa? He's born in 1939 in Tunisia. Left at a young age for Paris. Worked for several big branches. Starts his own label in the eighties and is loved by Tina Turner and Naomi Campbell. He is a short man with a soft spot for large women. He designed for the great Grace Jones. Her dresses are shown in the Palais, if you stand next to those you feel really small. 

Oranje jurk van Grace Jones.
Orange dress of Grace Jones.
Foto: Mirjam de Witte

Na vier zalen vol heerlijkheden is het nog niet klaar. Met je kaartje mag je naar de overkant van de straat; naar het Musée d'Art Moderne. Daar in de Matisse-zaal staat nog meer werk en niet zomaar wat. Ze hebben het beste tot het laatst bewaard. Je komt binnen en dan sta je bovenaan een trap met daar beneden een jurk, nou jurk, een kunstwerk, zo prachtig. Je moet even je hart vasthouden als je door de deur stapt. Een grijze wijd uitlopende creatie bewerkt met rondjes van zilverdraad. En deze jurk staat er niet zomaar, ze staat onder La Danse Inachevée van Henri Matisse. 

The four rooms filled with delights is not even all there is. Your ticket gives access to the Matisse-lounge in the Musée d'Art Moderne on the other side of the street. They saved the best for last. When you enter you're on the top of the stairs and downstairs stands a dress, well dress, it's more a piece of art, so sumptuous. Hold you're breath before you go through the door. It's a grey flared creation edited with silver wire. And this dress is not just standing there, it's on display underneath La Danse Inachevée of Henri Matisse. 

Leer is voor Alaïa, wat hout is voor een timmerman staat te lezen onder een jurk met een lijfje van leer dat eruit ziet als zijde zo zacht. Hoe lekker zou dat zitten? Dat wil je toch nooit meer uittrekken? Van wie is deze jurk? Dat vraag je je toch af als je ernaar kijkt en er gaan nog wel meer vragen door mijn hoofd waar ik geen antwoord op krijg. Hoe duur is zo'n creatie? Hoeveel uur werk zit erin? Dat staat er allemaal niet bij en het valt ook niet op te zoeken in het boek over de tentoonstelling. Een klein smetje dus op deze expositie waar je absoluut naartoe moet. Of had ik dat al gezegd?

Leather for Alaïa, is like wood for a carpenter reads under a dress with a body made of leather but looks as soft as silk. How nice must it be to wear that? You never want to get out of it, I guess? Who owns this dress? That and a lot more questions go through my head. Questions that don't get answers. What is the prize for a dress like that? How much hours of work is in one dress? The information cannot be found on the retrospective and not in the book about the exposition. It's a little flaw on an exhibition that's perfect and you should go there. Or did I say that already?

Foto: Marc-Jan van Gent